امامت و ولایت

پس از وفات پیامبر صلى الله علیه و آله تا به امروز، دو مکتب در عالم اسلام وجود داشته است:1- مکتب امامت ، 2- مکتب خلافت
مکتب خلافت مى گوید: پیشوا و زمامدار انتخابى است. اما مکتب امامت مى گوید: پیشوا و زمامدار امت همان اوصیاء پیامبرندو این امر انتصابى است، نه انتخابى.آن گروه که مى گویند تعیین پیشوا بر اساس انتخاب مى باشد، معتقدند که این انتخاب به دست مردم انجام مى گیرد، و بعد از پیامبر این مردمند که زمامدار را انتخاب مى کنند.اما مکتب امامت مى گوید که تعیین پیشوا - اوصیاء پیامبر - از طریق انتصاب

اعتقاد به امامت دوازده امام، از معتقدات بنیانی شیعه امامیه است. قدمت این مسئله به عصر رسالت می‏رسد و سنگ بنای آن توسط شخص رسول خدا صلی‌الله‌علیه‌و‌آله نهاده شده است و گواه آن احادیث متعددی است که در این باره از آن حضرت رسیده است.مؤلفان صحاح اهل سنت، در این منابع، حدیثی از پیامبر اسلام‏ صلی‌الله‌علیه‌و‌آله نقل کرده‏اند که بر اساس آن، حضرت تعداد خلفای پس از خود را دوازده تن معرفی کرده و برای آنان اوصافی برشمرده است. هم این تعداد، و هم اوصاف یاد شده،با دوازده امامِ مورد اعتقاد شیعه تطبیق

فرق امام و پیغمبر علی علیه السلام فرمود: خدا پیغمبرش را در زمان انقطاع پیامبران و اختلاف مردم فرستاد، به وسیله او رسالت تمام شد و وحی خاتمه یافت.حضتر علی علیه السلام فرمود: پدر و مادرم به فدایت یا رسول الله! بواسطه مرگ تو چیزی قطع شد که بواسطه مرگ یگران قطع نشده بود، زیرا به مرگ تو نبوت و پیمبری و اخبار آسمانی منقطع گشت. گرچه در روایات فراوان الهام و ارتباط با جهان غیب برای امامان اثبات شده لیکن در خود همان احادیث فرقهایی برای امام و پیغمبر بیان شده است: فرق اول: از اخبار استفاده می شود که امام

بازشناسی مقوله «ولایت»، بازشناسی عرفان و عارفان کامل و بازشناسی «توحید ناب»، اعمّ از توحید معرفتی، توحید صدر، توحید وجودی و توحید شهودی است؛ چه این‏که موحِّد ناب و کامل نیز در «ولایت‏شناسی» تجلّی می‏یابد. ولایت عرفانی، بیت‏ الغزل عرفان اصیل و معرفت حقّ و اسمای حسنای الاهی و اوصاف عُلیای حق است که روح و جوهر عرفان به شمار می‏رود و «ولایت»، تجلّی آن حقیقت معرفت و معرفت حقیقی است. به تعبیر مرحوم آیت‏الحق، سیّدحیدر آملی «ولایت، کمال آخر حقیقی انسان است»(1) که کامل بودن انسان کامل نیز به فصل اخیر،

شئون و وظایف پیامبر و امام معصوم و موارد تمایز این وظایف چیست؟به طور کلی شیعه بر خلاف اهل سنت معتقد است که همان اهداف و اغراضی که منجر به ارسال رسل و انزال وحی از طرف خداوند شده، به نوعی دیگر در حضور امام دنبال می شود; لذا اکثر وظایف و شئونی که پیامبر اکرم(صلی الله علیه وآله) در زمان حیاتش به عهده داشت در زمان ممات و غیابش در جامعه ی اسلامی، به امامان معصوم(علیهم السلام)منتقل و واگذار می شود. البته این شئون غیر از شئون فردی آن حضرت است، چون همه و حتی خود ائمه(علیهم السلام) بر این امر متفق اند

طبق آنچه قرآن‏ کریم تشخیص میدهد،حیات نوع انسان یک‏ حیات ممتد و دامنه‏ دار بی نهایتی است که باین جنب‏ وجوش پنج روزهء دنیوی مقصور نبوده،و با مرگ‏ ومیر از میان نمیرود،و انسان مانند سائر موجودات جهان؛بسوی خدا برگشته،و برای همیشه زندگی خوشبختانه‏ و یا بدبختانه ‏ای خواهد داشت.این زندگی دویم که آنرا حیات اخروی مینامیم؛ارتباط کامل‏ با زندگی اول(زندگی دنیوی)داشته؛و خوبی و بدی و صلاح و فساد اعمال این جهان گذران،در سعادت و شقاوت حیات آن جهان بیپایان، ذی دخل میباشد.بنابراین،زندگی این نشأه،باید بنحوی تنظیم

مسلمانان علي‌رغم اتفاق نظرى كه در كليات دين مانند اصول و عقايد و اخلاق و احكام (اعمّ از مناسك عبادى و احكام مدنى و حقوقى و قوانين قضائى و جزائى و سياسى و ساير شئون اسلام) دارند در پاره‏اى از عقايد جزئى و تفاصيل احكام و قوانين ، اختلافاتى دارند كه آنان را به ‌صورت پيروان مذاهب و فرقه‏هاى مختلف درآورده است.براى اين اختلافات مى‏توان دو محور عمده را در نظر گرفت: يكى محور عقايد كه مربوط به علم كلام مى‏شود، و ديگرى محور احكام (به معناى عام) كه مربوط به علم فقه مى‏گردد. نمونة بارز اختلاف پيرامون محور

يكى از رواياتى كه اعلميت و برترى مطلق اميرمؤمنان عليه السلام را بر ديگر اصحاب و خلفاى سه‌گانه به اثبات مى‌رساند، روايت مشهور «أنامدينة العلم وعلي بابها» است .همچنين ثابت مى‌كند كه مسلمان وظيفه دارند سنت پيامبر صلى الله عليه وآله را تنها از طريق اميرمؤمنان عليه السلام دريافت كنند، راه هدايت تنها منحصر به اين خانه است و تنها راه و طريق به سوى خانه منحصر به اميرمؤمنان عليه السلام .اين روايت با تعبير‌هاى گوناگون در حدود ده‌ها مصدر از مصادر اهل سنت از طريق امير المؤمنين عليه السلام، عبد الله بن عباس

علم امام، از مقولات بحث انگیز و جنجالی دانش کلام است. از دیر زمان، این مسأله مورد بحث متکّمان شیعی، قرار داشته و تاکنون نیز، از جایگاه و حرمت بحث، کاسته نشده است.1 . اعتقاد به علم وسیع امام: ضمائر و نهان آدمیان، زبانها و لهجه ه، صناعات و... در میان متکلّمان شیعه،ابواسحاق اسماعیل بن اسحاق نوبختی (م 311 هـ) از قدیمی ترین کسانی است که در میان طرفداران این اعتقاد، نام برده می شود. این اندیشه، به مرور توسعه یافت و در اعصار اخیر، در اذهان متکلّمان و محدّثان و متدینان، تفکّر حاکم گردید.2 . اعتقاد به

بحث امامت در باور شيعه و سنى از بحث‌هاى مهم عقيدتى است كه تاكنون علماى بزرگ در باره آن كتابهاى فراوان نوشته و زواياى مختلف آن را بررسى و روشن ساخته اند.ريشه‌اى‌ترين بحث در مسأله امامت، «انتصابى و الهى» يا «انتخابى و عادى» بودن آن است. شيعيان معتقد به انتصابى بودن و ديگر مذاهب اسلامى پيرو انتخابى بودن آن هستند. شيعيان براى اثبات ديدگاه خود به ادله عقلى و نقلى استناد كرده‌اند. ما در اين مقاله به ادله نقلى پرداخته شده است.در بحث ادله نقلى نيز مى‌توان موضوع «الهى بودن نصب امام» را از دو زاويه