چکیده
در برخی از آثار وهابیت، باور به نبوت پیشوایان شیعه، به امامیه نسبت داده شده، که نوعی زمینه‌سازی برای تکفیر شیعیان است. پرسش اساسی نگاشتهٔ حاضر این است که وهابیت با چه دستاویزی این انگاره را به شیعه نسبت می‌دهد؟ نبی‌انگاری امام نوعی غلو در شأن و جایگاه امام است. مدعی چنین عقیده‌ای علاوه بر امامت، مقام نبوت را نیز برای ائمه قائل می‌شود. این باور به دلیل تضاد با ضروری دین، یعنی ختم نبوت، زمینه‌ساز تکفیر شیعیان می‌شود. برای ارائهٔ پاسخ، نخست با بررسی پیشینهٔ نبی‌انگاری و هم‌چنین اختلاف ماهوی و صفاتیِ نبی و امام در اندیشهٔ شیعه و وهابیت، به چند دستاویز احتمالی همچون وجود غلات منتسب به شیعه و برخی ویژگی‌های امام از دیدگاه شیعیان، اشاره می‌کنیم. سپس با بررسی منابع وهابیت نشان می‌دهیم که ادلهٔ آنها نوعاً منسوخ، مبنایی، مغالطی و یا صرفاً تبلیغی است.
نویسنده
عبدالهادی احمدی دانش آموخته سطح چهار، حوزه علمیه قم
