زندگانی پیامبر(ص)

اشاره

هنگام ظهور اسلام، در کنار گروه غالب در شبه جزیره عربستان یعنى مشرکان، عده اى نیز بر ادیان پیشین باقى بودند. این که پیامبر اسلام با آن گروه ها چه رفتارى داشت، پیوسته از مباحث مورد توجه نویسندگان و محققان بوده است. مقاله حاضر در صدد است تا با رویکردى تاریخى این تعامل را بررسى کند.

در این نوشتار، ابتدا به بررسى ادیان موجود در آن زمان پرداخته شده است؛ سپس این پرسش مطرح شده که پیامبر چه تعاملى با اهل کتاب ـ که غالب آنان، یهود و گروهى هم مسیحیان بودند ـ داشت. بخشى از پاسخ، مربوط به

در رابطه با زهد و بی‌رغبتی به دنیا، شایسته است مقداری دربارۀ ساده‌زیستی و زندگی زاهدانۀ رسول خدا(صلی الله علیه و اله) سخن بگوییم؛ چرا که معیار قرار دادن سیرۀ عملی آن بزرگوار، به چند دلیل دارای اهمیت است: نخست این که: خدای تعالی، پیامبرش را الگو و اسوه‌ی شایسته برای مسلمانان قرار داده و فرموده است: «لَقَدْ کانَ لَکُمْ فِی رَسُولِ اللَّهِ أُسْوَةٌ حَسَنَةٌ لِمَنْ کانَ یَرْجُوا اللَّهَ وَ الْیَوْمَ الْآخِرَ وَ ذَکَرَ اللَّهَ کَثِیراً»؛ قطعاً برای شما در اقتدا به رسول الله(صلی الله علیه و اله)،

چکیده
صفت علم و آگاهی در کنار عصمت دو مؤلفه اصلی شکل‌دهنده ویژگی‌های شخصیتی جانشین پیامبر از نگاه شیعه است. مکتب امامیه امام را علاوه بر عهده‌داربودن مرجعیت دینی و علمی دارای حق انحصاری الاهی در این حوزه می‌داند. این نگاه با توجه به جایگاه امامت در منظومه باورهای شیعه استحکام یافته است. چرایی این اعتقاد با نظر به ارتباط امام با عالم غیب و پذیرش مبادی خاص و الاهی برای امام پاسخ داده می‌شود. بر این اساس، نگاشته حاضر با رویکردی تحلیلی کوشیده است پس از تقسیم منابع دانش امام، با استناد به گزارش‌ها

هدف از سیر و معراج پیامبر اسلام (صلی الله علیه و آله)، مشاهده عوالم هستی و نشانه های عظمت او بوده است، و این هدف در خود آیات بیان شده است چنانکه خداوند سبحان، اهداف معراج را ارايه‌ي‌ آيات و نشانه‌هاي بزرگ خود به رسول مكرم اسلام خوانده است:«لنریه من آیاتنا؛ تا آيات خويش را به او بنماييم»(اسراء/1) و باز می فرماید: «لَقَدْ رَأَى‏ مِنْ ءَايَاتِ رَبِّهِ الْكُبرَْى‏؛ به راستى كه برخى از آيات بزرگتر پروردگارش را بديد.» (نجم/18)
و در احادیث اسلامی این هدف به نوعی تشریح شده است چنانکه امام صادق

کلید واژه ها: صحابه اختلاف فرقه‌گرایی فرقه و مسلمانان
چکیده
بررسی پیشینه تاریخی و نخستین زمینه‏های سیاسی ـ اجتماعیِ شکل‏گیری فرقه‏های اسلامی درقرن نخست هجری، موضوع این پژوهش است. نویسنده در بررسی و گزارش مستند خود از زمینه‏های قبلیِ فرقه‌گرایی و دسته‌بندی‏های کلامی قرن نخست، ابتدا به بررسی برخی ویژگی‏های فکری اصحاب پیامبر(صلی‌الله علیه و آله و سلّم) و میزان اهتمام آنان به مباحث عقیدتی و چگونگی فهم آنان از معارف و تعالیم قرآنی پرداخته و به دنبال آن، اختلاف‏های فکری صحابه در دوران بعد از

پيامبر(ص) در طولاني ترين بخش عمر خويش يعني از 25 تا 50 سالگي فقط با همسر اول خود حضرت خديجه(س) زندگي كرد و تا ايشان زنده بود، همسر ديگري اختيار نكرد. درباره ازدواج هاي بعدي پيامبر(ص) سه انگيزه عمده مطرح مي شود. يكي از مواردي كه در فيلم موهن برائت يا معصوميت مسلمانان، به ساحت رسول اعظم(ص) دست مايه قرار گرفته، تعداد ازدواج هاي پيامبر(ص) است تا اينگونه القا شود كه معاذالله آن حضرت(ص) مردي هوس باز بوده است.

در سكانس هايي از اين فيلم موهن، پيامبر(ص) را- نعوذ بالله- فردي جاه طلب نشان مي دهد

نبی مکرم اسلام صلی الله علیه و آله در تمام عمر پر برکت خویش از کودکی تا هنگامی که به ملکوت اعلی پر کشید، نمونه و مظهر عالی ترین اخلاق، رفتار و گفتار بوده است. سنت و سیره آن حضرت برای همه انسان ها و خصوصاَ مسلمانان الگویی پسندیده است و بر همه ماست، ابعاد وجودی ایشان را بشناسیم و به حضرتش اقتدا کنیم. در قرآن آیات بسیاری درباره اخلاق فردی، اجتماعی، خانوادگی و همچنین آداب زندگی رسول اکرم صلی الله علیه و آله وجود دارد که ما در اینجا به بررسی تعدادی از آیات می پردازیم.

یکی از بهترین راه

برخي او را پيرو آئين مسيح(ع) مى‏ دانند، چرا كه قبل از بعثت پيامبر(ص) آئين رسمى و غير منسوخ آئين او بوده است. برخي او را پيرو آئين ابراهيم(ع) مى ‏دانند، چرا كه او «شيخ الانبياء» و پدر پيامبران است و در بعضى از آيات قرآن، آئين اسلام به عنوان‏ آئين ابراهيم معرفى شده است(حج، آيه 78). گرايش حنيفى از گرايش‏ هاى شناخته شده در مكه بود و به ويژه در ميان بنى هاشم و ديگر تيره‏ هاى ‏قريش افرادى خود را ابراهيمى مذهب مى‏ دانسته‏ اند

و گفته ابن اسحاق كه پيامبر پيش از بعثت بر دين قومش بود را مى‏توان در

ذکر مغفرت

خدای تعالی در قصه آدم گفت: «وَ عَصی آدَمُ رَبَّهُ فَغَوی» گناه آدم پدید کرد و در قرآن ذکر کرد. و در قصه نوح گفت: «فَلا تَسْأَلَنَّ ما لَیْسَ لَکَ بِهِ عِلْمٌ». و یونس را گفت: «وَ ذَا النُّونِ إِذْ ذَهَبَ مُغاضِبًا فَظَنَّ أَنْ لَنْ نَقْدِرَ عَلَیْهِ». و داود را یاد کرد: «لَقَدْ ظَلَمَکَ بِسُوءالِ نَعْجَتِکَ» و موسی را یاد کرد: «فَوَکَزَهُ مُوسی فَقَضی عَلَیْهِ». این همه گناه (ترک اولی) پیغمبران یاد کرد. رسول ما را علیه السلام یاد کرد و گفت: «لِیَغْفِرَ لَکَ اللّهُ ما تَقَدَّمَ مِنْ

در اینجا برخى از بشارتهاى کتاب مقدس در مورد پیامبر اسلام و شریعت او را مى‏آوریم.البته همانگونه که در آینده اثبات خواهدشد، متأسفانه کتب پیشین از تحریف و دستبرد - چه لفظى و چه معنوى - مصون نمانده است.بسیارىاز مضامین این کتب بر راه یافتن تحریف و دخل و تصرف در آنها دلالت دارد.

طبیعى است که انگیزه این دخل و تصرف در آیاتى که مربوط به پیامبر اسلام صلى‏الله‏ علیه‏ و‏آله‏ وسلم و بشارت آمدن او و حقانیت شریعت او است به مراتب بیشتر از آیات دیگر است. قرآن کریم نیز در آیات متعدد آنها را به تحریف و کتمان و