حسن و قُبح ذاتي و عقلي در آينه ي نقد و اثبات كلامي

(مدت زمان لازم جهت مطالعه: 1 دقیقه)

303c

چكيده

از گذشته تاكنون حسـن و قـبح ذاتـي و عقلـي بـه عنـوان موضـوع و قاعـده اي مهـم و بنيادين در كلام اسلامي مطرح بوده است. جريان و تأثير اين قاعده در حوزه هاي عقيـدتي، اخلاقي، فقهي و سياسي موجب شده تا متفكران اسلامي در قالب دو گروه عدليه و اشـاعره، در صدد اثبات و نقد آن برآيند. عدليه بر«ذاتي» و «عقلي» بودن حسن و قبح برخـي افعـال و اشاعره بر «الهي» و «شرعي» بودن آنها استدلال نمـوده انـد؛ عدليـه بـا تمسـك بـه دلائلـي از جمله: بداهت و ذاتي بودن حسن و قبح، اقرار منكرين شرايع آسماني در مقابل اشاعره مبني بر تغير حسن و قبح، محـدوديت و تكليـف خ داونـد وغيـره بـه نقـد يكـديگر پرداختـه انـد . پژوهش حاضر با روش توصيفي و تحليلي دو ديدگاه را به صورت نقد و اثبات بيـان نمـوده و نظريه ي «حسن و قبح ذاتي و عقلي» را اثبـات مـي نمايـد و عمـده ي انحـراف اشـاعره را ضعف در خداشناسي، تحليل غلط آيات قرآن، خلط بين مسـائل و تعارضـات ، كنـار نهـادن عقل سليم و مسائل سياسي دانسته است

 

مشاهده اصل مقاله

 

نویسندگان:

1 هادي وحداني فر

2 عبدالحسين خسروپناه


چاپ   ایمیل